Onbederf'lijk Vers

Op woensdag 17 oktober vindt in Nijmegen de tiende editie plaats van het poeziefestival Onbederf'lijk Vers. Tijdens de jubileumeditie treedt uit elke vorige jaargang een bekende dichter op naast twee aanstormend talenten, zoals men dat dan noemt. Ik sta deze keer met Tonnus Oosterhoff (P.C. Hooftprijs 2012) in de Bibliotheek. Fijne stad, nog fijner festival. Kom dus vooral even luisteren.



2003 Mustafa Stitou
2004 Menno Wigman
2005 Vrouwkje Tuinman
2006 Tonnus Oosterhoff
2007 Joke van Leeuwen
2008 Tjitske Jansen
2009 Nachoem Wijnberg
2010 Eva Mouton
2011 Ellen Deckwitz

 Kijk voor het volledige programma op www.onbederflijkvers.nl

Smithsonian

Zo'n drie weken geleden was ik in het Museum of Natural History in Washington DC. Er komt nu eenmaal een moment waarop je denkt: hoeveel schilderijen hebben die Monet en Van Gogh nu eigenlijk gemaakt? Of: daar heb je de Venus van Cabanel weer. In het Musée d'Orsay in Parijs leek ze mooier. Op naar de spinnen, fossielen, enorme kakkerlakken (even aaien) en de vlinders dus, waar we zowaar een Damien Hirst-momentje hadden (zie bericht ergens hieronder).

Generaties

Aan de gezegende grot van Lourdes

is er voor mij gebeden

zegt het plaatje dat in mijn handen ligt

en dat niet schoner wil dan half.

De kralen zijn zo licht als het stof

dat ik van vier Maria’s wrijf.

In haar ogen kan ik het Latijn niet lezen

en ik weet niet zo goed waar Lourdes

zich bevindt, behalve dat het in Frankrijk is

waar ik ben geweest maar niet daar

waar zij was voor wie ze liefhad.

Ik weet nog iets met heilig water

maar er zijn woorden die niemand

mij geleerd heeft en een rozenkrans

met twee zijden waarop vingers stuk

voor stuk hun lijnen breken. 

- Uit de oude doos - 

Zomer

Deze zomer heb ik voor het eerst een paspoort nodig, voor een rondreis aan de oostkust van de VS. We hopen dat de campings niet al te primitief zijn, en dat we niet op een dieet van hamburgers, milkshakes en deep dish pizza worden gezet. Of popcorn. Hopelijk levert het wel weer wat materiaal op voor nieuw werk:

"Never will this country [America] be one at all, until they have learned to dine. It's perfectly monstrous and ridiculous - I now see what it is that makes them so savage against each other and us, it's hunger - and they think it's religious wrath - darling, couldn't you send me over a tin of pork pies or something. They have a horrid habit here of nibbling at some beastly stuff called popped corn, most nasty, exactly like the inside of quill-pens a little burnt - they say it's delicious - I expect I shall soon be nibbling at my boots, and Leslie asked me for a pair of gloves this morning in a very suspicious manner." (Brief uit 1868 geschreven door een familielid tijdens een bezoek aan de VS, in 'Virginia Woolf' by Hermione Lee)

Tate 2.0

In november plaatste ik hier het gedicht Tate Britain, naar aanleiding van een bezoekje aan het gelijknamige museum in Londen. Ik zag er naast een prachtig drijvende Ophelia ook een aantal werken van Damien Hirst (ja, die van die schedel met 8,601 diamanten). Dode vlinders aan de muur en een schaap op sterk water. Nog tot 9 september 2012 is er een grote tentoonstelling van Hirst te zien in het Tate Modern. Met nog veel meer vlinders en nog veel meer dieren op sterk water: een haai, een koe, twee doormidden gesneden koeien, een vogel en een lammetje. Maar vooral heel veel vlinders. Een zeker iemand zou zeggen: "So this is what they call art nowadays?" Ja, dus. Wie neemt mij mee?

Meer info en de haai: hier

Livre, lire, lecture

Time flies when you're having fun. Gelukkig gaat de tijd ook erg snel als je vijf maanden lang andermans paleisjes poetst en eindeloos veel gruwelijk kleine kerstkaarten sorteert en bezorgt. In de zomer heb ik mijn bachelordiploma's gehaald, maar probeer maar eens een masterstudie te kiezen wanneer je in het buitenland zit en er elke dag weer studenten zijn met een goed idee: uitgaan, huisfeestjes, film kijken, hockeyen...

In februari begin ik aan de 2-jarige educatieve master Frans. Terug naar Utrecht. Als je mij in het eerste jaar had verteld dat ik docent zou worden, dan had ik je uitgelachen. In september 2007 begon ik met Literatuurwetenschap en volgde al snel ook vakken bij Frans. Toen ik de volledige studie er maar bij ging doen riep ik heel hard: ik word nog liever een werkloze, verbitterde dichter dan docent Frans. Et voilà.

Eén van de vakken die ik ga doen omvat een leeslijst om de repertoirekennis Franse literatuur van na 1750 wat te vergroten. Of er op de middelbare school nog plaats is voor literatuur op het curriculum, dat moet u mij nu niet vragen. Na de zomer wordt daar een vak over gegeven, dus vraag het daarna gerust nog eens.
In mijn tijd hoefden we in de bovenbouw aan serieuze literatuur alleen twee romans en een toneelstuk te lezen. Daarnaast behandelde de docent nog wat gedichten en korte fragmenten uit verschillende periodes: de romantiek, de Eerste Wereldoorlog, het surrealisme en het existentialisme. Ik weet niet of ik zelf voor dat laatste had gekozen. De teksten van Sartre en Camus zijn niet moeilijk wat betreft het Frans, maar wel als het om de inhoud gaat. Wie het existentialisme - met begrippen als individuele vrijheid, de ander, verantwoordelijkheid, existentie en essentie - goed wil begrijpen zit al snel keiharde filosofie te bedrijven. En dan kan het erg abstract worden. Het ging het begrip van een stelletje zestien- en zeventienjarigen uit 5vwo in ieder geval net te boven. Vlak voor het proefwerk Franse literatuur vroeg een klasgenootje aan me: "Het existentialisme, dat is toch dat jongeren zich afzetten tegen de volwassenen?" Later werd me door verschillende doctoren in de literatuur en filosofie gelukkig uitgelegd hoe het dan wel in elkaar zat. Laat de colleges maar weer beginnen.

p.s.
In een boek dat ik voor het andere vak - Language Education - heb gelezen, kwam ik een citaat tegen dat goed samenvat hoe ik mij de afgelopen vier jaar vaak heb gevoeld tijdens het schrijven van essays:

If you steal from one author, it's plagiarism; if you steal from many, it's called research. 
(W. Mizner, Amerikaanse toneelschrijver)